"Sahip"

Steve uykusundan uyandı ve evin içinden gelen sese kulak kabarttı. Pat..pat..pat..pat… Tahtaya vurma sesine benziyordu bu. Steve korkudan buz kesti. Evde yalnızdı. En azından öyle olması gerekiyordu. Bir süreliğine evden gelebilecek diğer seslere kulak kabartarak hiç kıpırdamadan yattı.

Tüylerinin diken diken olmasına yol açan korkuyu yenmeye çalışırken aklından tek bir şey geçti: Hayaletler… “Büyü artık Steve. Hayalet diye birşey yoktur.” dedi kendi kendine. Küçüklüğünden beri hayalet ve benzeri yaratıklardan korkmuş, her küçük seste irkilmekten ve her zaman tedirgin olmaktan bıkmıştı artık. Büyüdükçe bunların hikayelerden ibaret olduğunu anlamış, gerçek canavarların insanların bizzat kendisi olduğunu farketmişti. Ancak yine de kendisine söz geçiremiyordu.

Gözleri karanlığa alıştıkça cesareti yerine gelmeye başladı. En sonunda, yatağından çıkmaya yetecek kadar cesaret bulduğunda, olabildiğince sessiz bir şekilde doğruldu. Yatak odasında bulabildiği en tehlikeli silahı (bir makas) eline aldı. Parmak uçlarında, yavaşça kapıya doğru ilerledi ve koridora bir göz attı. Hiçbir şey yoktu. Ne sessiz bir şekilde orada dikilen siyah saçlı küçük bir kız, ne de uzun kollarıyla ona doğru ilerleyen suratsız bir yaratık…Hiçbir şey…

Aptal, ne bekliyordun ki? Derin bir nefes aldı ve merdivenlere doğru ilerledi. Sesin kaynağı her neyse aşağıda olmalıydı - Gerçekten bir ses duymuş muydu? - Merdivenlerin başından aşağıya baktı. Yine hiçbir şey yoktu. Her ne kadar aşağıya inmek istemese de, huzurlu bir gece geçirmek istiyorsa bunu yapmak zorunda olduğunu biliyordu.

Evde yalnız başına olduğuna ikna olunca rahat bir uyku çekebilecekti. Cesaretini topladı ve hızla atan kalbine aldırış etmeden yavaş adımlarla aşağıya doğru indi. Korkak olmanın getirdiği bir alışkanlıkla sırtını hep duvara dönük tutmaya gayret ediyordu. Merdivenlerin dibine ulaştığında makası elinde daha da sıkarak hızlıca etrafına bakındı. Bir köşeden bir hayaletin süzülüp üstüne gelmesini bekledi… ama hiçbir şey olmadı.

Olağan dışı hiçbir şey yo…bir şey dışında… Bulunduğu yerin biraz ötesinde küçük bir top gördü. Etrafını kontrol ederek, tereddütle topu eline aldı. Üzerinde pati desenleri olan tenis topu benzeri bir şeydi bu. Köpeklerin oynamayı sevdiği türden... Ama Steve’in köpeği yoktu.

Panik bütün vücudunu sararken hiç mantıklı olmayan bir şey yaptı. Elinden topu bırakmadan tekrar yukarı, yatak odasına çıkmak için merdivenlere yöneldi. Hızla basamakları tırmandı ve yatak odasının kapısında bir silüetle burun buruna geldi. Elinde bir tasma bulunan adam ona manyakça gülümsedi ve topu almak için elini uzattı. Konuştuğunda ağzından sadece iki kelime döküldü:

“İyi köpek”

Ç.N:

Bu psikopatlı Cp Caspermarv tarafından yazılmıştır ^^