"Internet Friend"

Şunu belirtmeme izin verin. Ben bütün zamanını bilgisayar karşısında geçiren, Youtube izleyen, Steam'den oyunlar oynayan, ve Creepypasta okuyan ineklerdenim. Bu bir sorun, biliyorum, beni yargılamanıza gerek yok. Kahretsin, hepiniz benimle aynı durumdasınızdır muhtemelen. Bir şey hariç.

Geç bir cuma gecesiydi. Ertesi gün okulum yoktu, o yüzden erken kalkmak konusunda endişe etmem gerekmiyordu. İnternetteydim (büyük süpriz) , rastgele sitelerde geziyordum ve bir reklam dikkatimi çekti. Bir şey kazandığınızı söyleyen pop-up'lardan biriydi. Ödül genelde Iphone veya Ipad'di, ama bu reklam farklıydı.

"Tebrikler, beni kazandınız."

Beni? Bu da ne demek? Normalde görmezden gelip yaptığım işe devam ederdim, ama bu garip küçük reklam beni çekiyordu. Merak edip tıkladım.

Reklam yeni bir sekme açtı, siyah arka planda bulunan, arada bir yanıp sönen bir sohbet kutusu vardı. Tek bir mesaj odamın karanlığında parlıyordu.

"Merhaba arkadaşım." Düşünmeden cevap yazdım.

"Sen de kimsin?"

"Bir arkadaş."

"Bir ismin var mı?"

"Anonim."

"Bu bir isim değil."

"Evet öyle. Senin ismin ne?"

"Sana ismimi söylemiyorum."

"SÖYLE!"

Ani tepki beni biraz korkuttu. Sohbetten çıkmalıydım, ama bir şey izin vermiyordu. Gizemli kişiyle konuşmaya devam ettim.

"Sana ismimi söylemiyorum."

"Arkadaşın olmak istiyorum. Eğer adını bilmezsem arkadaşın olamam ki."

"Kim olduğunu bile bilmiyorum. Neden arkadaşım olmayı bu kadar çok istiyorsun?"

"Çünkü beni kazandın."

"Nasıl?"

"Linke tıkladın. Beni özgür bıraktın. Seni bulup teşekkür edeceğim."

Bu noktada kollarımdaki bütün tüyler diken diken olmuştu. Bilgisayarımı bırakmak istiyordum, ama orda sıkışıp kalmıştım, bedenimi hareket ettiremiyordum. Parmaklarım isteğim dışında yazıyordu, mesaj üstüne mesaj gönderiyordu.

"Nerde yaşadığımı bilmiyorsun."

"Seni çoktan buldum. Ziyaret için geliyorum."

"Yalan atmayı kes. İkimiz de nerde olduğum hakkında bir fikrin olmadığını biliyoruz."

"Şapşal çocuk, çoktan geldim bile."

Aniden odamda bir varlık hissettim. Kafamı çevirmeye çalıştım, ancak vücudum izin vermedi. Arkamda ayak sesleri duydum, masama yaklaşırken ayak sesleri arttı ve arttı. Soğuk, kemikli bir el omzuma sarıldı, uzun tırnakları derime batıyordu. Bana doğru eğildi, kafası kafamın yanındaydı, kulağıma fısıldadı:

"Teşekkürler arkadaşım. İyi niyetin için seni ödüllendirmeme izin ver."

Psikopat gülümsemesi kafatasımın içinde yankılanırken halsiz hissettim. Ne olduğunu anlayamadan her şey karardı.

Tek ışık kaynağının bilgisayar olduğu karanlık bir odada uyandım. Başım çok kötüydü, sanki içeriden bir şey kafama vuruyordu. Ayağa kalkmaya çalıştım ama hala hareket edemiyordum. Gözlerim yavaşça ışığa alıştı ve ekrandakinin ne olduğunu anlamaya başladım. Kendi odamda bana benzeyen birini görüyordum, bilgisayarı kapadı ve ayağa kalktı. Tıpatıp bana benzeyen kişi bedenimi incelerken izledim, derimi çekip ellerimi saçımın arasından geçirdi. Bana bakmak için kafasını kaldırdığında korkudan nefesim kesildi. Gözlerim artık parlak sarı, kedi gözüne benzer bir şeydi. O gözler bilgisayar ekranından bana baktı, ruhumu delip geçti. Kafamı çevirmeyi denedim, ama vücudum buna da izin vermedi. Benim yerime geçen şey bana gülümsedi, gülümsemesi tüylerimi ürpertiyordu. Ekran siyah bir sohbet odasına geçiş yaptı, tek bir mesaj vardı.

"Hoşçakal arkadaşım."

Bu olaydan beri yıllar geçti. Ayağa kalkıp bu lanet bilgisayardan çıkmayı denedim, ama sadece kollarımı ve ellerimi hareket ettirebiliyorum. Burdan hala internete erişebiliyorum, ama ailemle veya arkadaşlarımla konuşamıyorum. Son günlerde konuştuğum kişiler ziyaret ettiğim internet sitelerinde tanıştığım rastgele yabancılar. O zaman bile yazmam gereken kelimeleri yazamıyorum. Parmaklarım acı mesajı göndermeme izin vermiyor, her zaman ifade etmek istediğim şeyi değiştiriyor.

Birinin görmesi ve ne yapması gerektiğini bileceği umudu ile hikayemi yazıyorum. Bütün bunları silmemek için bütün gücümü kullanıyorum. Biri ya da bir şey burdan kaçmamı istemiyor. Lütfen, eğer biri bunu görürse, yardım gönderi... yardım gö...

Lütfen arkadaşım ol.