"The New Parents"

Alarmım ,her gün yaptığı gibi, saat 7:30'da çaldı. Yuvarlanıp yataktan çıktım ve telefonumu kontrol ettim. Mesaj yoktu. Banyoya girdim ve duş aldım. Ardından dişlerimi fırçaladım ve aynada saçımı düzelttim. İşim bittiğinde aşağı indim.

Pastırma ve yumurtanın tanıdık kokusu koridordan aşağı doğru sürükleniyordu. Mutfağa girdim ve gördüğüm şey olduğum yerde kalmama neden oldu.

Masada oturup gazete okuyan adam, babam değildi. Ocağın başında yemek hazırlayan kadın, annem değildi. İkisi de yabancıydı.

Gerileyerek mutfaktan çıktım ve düşüncelerimi düzene sokmak için merdivenlerin en altına oturdum. Şoktaydım, gördüğüm şeyi aklım almıyordu. Bu insanlar kimdi? Evimde ne yapıyorlardı? Ailem nerdeydi?

Zihnim hızlı bir şekilde çalışıyordu ve kalbim deli gibi atıyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Yanlarına mı gitmeliyim? Polisi mi aramalıyım? Aklımı mı kaybediyorum?

Tam o anda kadının mutfaktan bağırdığını duydum "Balım? Kahvaltı için aşağı geliyor musun?"

Merdivenlerin orda oturdum, kıpırdayamıyor,  cevaplayamıyordum.

Tekrar bağırdı "Balım! uyan! Kahvaltın soğuyacak!"

Bir dakika sonra koridorun sonundan ayak sesleri duydum, adam karşımda belirdi:

"Hey, oğlum. Burda oturup ne yapıyorsun? Kahvaltı hazır."

İsteksizce kalktım ve mutfağa kadar onu takip ettim. Masanın ucuna oturdu, ben de diğer ucuna.

"Sorun ne?" diye sordu kadın.

"Bir sorun mu var oğlum?"  dedi adam. "Yeterince uyudun  mu?"

"Um...Evet" diye mırıldandım.

Adam gazetesini okumaya geri döndü. Kadın önüme pastırma ve yumurtanın bulunduğu tabağı koydu.

Beynimi zorladım. Belki bunun bir açıklaması vardı. Belki de onlar daha önce tanışmadığım kayıp akrabalarımdı. Belki de ailem gezintiye çıkmıştı. Belki de hala üst katta uyuyorlardı.

Sonunda cesaretimi topladım ve onlara sordum.

"Siz kimsiniz?"

Adam gülümsedi "Nasıl bir soru bu? Biz senin anne babanız tabiki."

Kalbim durur gibi oldu. Neredeyse umudumu kaybediyordum. Ne olduğunu anlayamamıştım.

Aniden, telefonum titreşti. Cebimden çıkardım ve ekrana baktım. Babamdan gelen bir mesajdı.

Rahatlayarak nefes aldım. Sonunda ne olup bittiğine dair bir açıklama alabilecektim.

Mesajı açtım. İçinde tek bir cümle vardı:

"Yardım et!"

Ç.N:
Geç gelen CP için kusura bakmayın -,-
Bu arada bu CP'nin bana hatırlattığı bir animasyon var. İsmi "Coraline" , bir göz atın aynı bu CP gibi *-*