Never Again

O geldiğinde 17 yaşımdaydım.

Uzun ve acı dolu 17 yıl boyunca bana kötü davranan annemle yaşamıştım. Gece yarısı sularıydı, annem çoktan uyumuştu, bu yüzden kapıya üç kez yavaşça vurulduğunda cevap veren ben oldum.

Garip, küçük bir kız orada duruyordu. Solgun ve renksiz yanaklıydı, sarı saçları iki örgü yapılmıştı. Pembe elbisesi eteğinin ucundan yırtılmıştı, çıplak ayaklıydı ve soğuktan donuyordu, gözleri siyahtı. Anlaşılmayan, derin siyah gözler...

Onu, korkunç derecede ince giyinmiş olduğunu düşünerek, hızla içeri aldım. Bunlar onun neden titremiyor olduğunu ve ilk olarak neden burada olduğunu merak etmemden önceydi.

Onu annemin ördüğü ince bir hırkaya sararak oturma odasına götürdüm. Hırkaya sarıldı, yeterli gelmemiş gibi görünüyordu. Gülümsedim.

"Adın nedir, tatlım?"

Bana bakıp durduğu uzun bir sessizlik oldu. Siyah bakışlarından rahatsız olmaya başlıyordum ki, dudaklarını araladı ve yumuşak bir sesle konuştu.

"Lacy Morgan."

Başımı salladım, yine gülümsüyordum.

"Bu gece burada kalabilirsin Lacy," dedim kanepeyi işaret ederek. Bir köşeye kıvrıldı, siyah gözleri hala bendeydi. Odadan çıktım.

O gece rahat uyudum, annemin beni dövdüğü ya da garip bir kızın kanepemde olduğu hakkında düşünmeden. Sabah olduğunda ağır adımlarla mutfağa girdim, güzel bir kahve kupasıyla karşılandım.

Annemi gördüğümde zayıfça, acı bir sesle inledim.

"Ne halt ettin sen? Kanepede neden kir var?" bağırdı, beni bayağı şaşırtarak. Üstünde inceleme yaparak buldum ki, Lacy yok olmuştu. Onun orada olduğuna dair tek kanıt elbisesinden ya da ayaklarından düşmüş kirdi.

Mesuliyeti üzerime aldım, yanağıma güçlü bir tokat yedim ve sonra okula gitmek için evden ayrıldım. Ve orada, ödümü kopartacak bir şey duydum.

"Lacy Morgan dün gece ölü bulunmuş."

Günümün geri kalanını konuyla ilgili haberler duymayı bekleyerek geçirdim ama hiçbir şey bulamadım.

Fakat eve vardığımda onun haberleri canlı yayında açıktı.

Aniden, Lacy'nin bir fotoğrafı ekranda belirdi. Görünüşü onunla karşılaştığım zamanla neredeyse aynıydı; örülmüş sarı saçlar, pembe elbise, solgun surat. Sadece, yanakları renkliydi... Ve gözleri bebek mavisiydi.

Çoğunuza bu önemsiz görünebilir, ama benim için önemliydi. O, evime gelmeden önce ölmüştü. Eğer haber spikerinin söyledikleri doğruysa, saatler önce ölmüştü.

Bunu boşvermeye, kendi işlerime yoğunlaşmaya çalıştım. Annemi görmek zorunda kalmamak için yatağa erkenden gittim.

Yanağımdaki yarada soğuk parmakların okşamasını hissettiğimde gece yarısı sularıydı. Küçük ele yönelmeden önce iç geçirdim.

"Bir daha asla," Lacy fısıldadı, eli yok olmadan önce. On dakika geçmeden annemin çığlığını duydum.

Annem yatağında vahşice benzetiliyordu, küçük bir varlık yüzünü onun göğsüne gömmüştü. Etin kopma sesini duydum ve annemin daha yüksek sesle bağırışını. Hiç kalkmamış olmayı diledim. Daha sonra, kendime hiç kalkmadığımı söyledim. Ama kalkmıştım.

Yani; Lacy annemin göğüs boşluğunu delmeyi kesip geri çekildiğinde, jilet gibi keskin dişlerinin ışıktaki parıltısını net bir şekilde gördüm. Annemin kanıyla parıldıyordu.

Bir an için bana masumca gülümsedi, hızla annemin şah damarını koparmadan hemen önce. İşte o zaman bayıldım.

Kendime geldiğimde yatağımdaydım.

Annemin odasına yürüdüm, dehşet verici bir merak her yerimi sarıyordu.

Kapıyı açtığımda oda boştu. Yatak düzgünce yapılmıştı, annemin her zaman erkenden işe gitmeden önce bıraktığı gibi. Tek gariplik bir çocuğun kirli ayak izleriydi, bir de Lacy'nin içeri girdiği açık pencere.

Annemi bir daha hiç görmedim, hiç özlemedim de.

Zamanla evlendim ve bir çocuğumuz oldu. Onun adını Lacy koydum.

Son zamanlarda komşumuzun kızında her türlü sıyırık olduğunu fark ettim, kolunda da çürükler vardı. Onların evini izlemeye başladım. Ve diğer gün garip bir şey gördüm; küçük bir kız, arka bahçeden arka kapıya yalın ayak koşuyordu. Gece yarısı sularıydı, bu yüzden emin olamadım; ama onun siyah gözleriyle gözlerimin buluştuğunu hissettim. Ve yemin edebilirim, ağzından bana doğru üç kelime çıktı.

Bir daha asla.

Ç.N:

Merhaba, ben Fulya. Bu ilk çevirim, zamanla kendimi geliştereceğimi umuyorum.

Umarım pastayı beğenmişsinizdir :3