"Branches in the Wind"

Sonunda,artık evdeyim. Gece geç saatlere kadar çalıştıktan sonra patronumun bana verdiği işi en sonunda bitirmiştim. Bu kadar çalıştığıma değmişti,çünkü önümde güzel bir gün vardı. En çok heyecanlandığım kısım oğlumu görebilecek olmamdı. Boşandığım karıma karşı açtığım velayet davasını kazanmıştım, bu yüzden artık istediğim zaman oğlumu görebilirdim. Önceki yatak odamı onun için düzenledim, her yeri beyaz olduğu için biraz sıradan görünüyordu. Boş zamanım olduğunda odada istediği değişikleri yapabilirdik. Merdivenlerden yukarı çıktım, ayak seslerimi duyunca beni hemen odasına çağırdı.

"Baba,uyuyamıyorum, penceremde bir canavar var."

Canavarlar,ha? Bir çocuk için orijinal bir bahane.

"Ah bu konuda endişelenme, bunlar sadece dışarıdaki rüzgar yüzünden cama çarpan ağaç dalları."

Cama çarpan dalı tuttum ve ona gösterdim. Bana güvenip sakinleşti, ona iyi geceler öpücüğü verdim. Sonunda, uyku zamanıydı, artık zar zor görüyordum. Koridordan geçip kendimi yatağıma attım. Canavarlarla uğraşmak için fazla yorgundum. Yarın onunla okula gidip bu bölgeye kaydını yaptırmam ve ona okul kıyafetleri almam gerekiyordu. Bunları düşünürken yine beni çağırdığını duydum. Adamım, çocukları seviyorum falan ama, biraz uykuya ihtiyacım var!

"Baba, canavar yine geldi."  diye bağırdı.

Pencereye baktım; hayır, ağacın dallarından başka bir şey yok. Oraya yürüdüm, ona hiçbir şey olmadığını kanıtlamak için camı açtım ve tekrar ona döndüm.

"Gördün mü, burda ağaçtan başka bir şey yok. Sana söylemiştim, şimdi uyu, yarın okula gideceksin."

Korkmuş görünüyordu, bunu görebiliyordum, ama ne yapabilirdim çok yorgundum.
Tekrar,kendimi yatağa bıraktım. Sonra ağlama sesini duydum, bu kadarı yetmişti.

"Tamam, ben de seninle beraber yatacağım. Eğer canavarı görürsen sadece sıkıca bana sarıl."

Odasına girdim, kırmızı örtüyü çekip yanına uzandım.

Gözlerimi kapamış yatarken meraka kapıldım. Yatak için beyaz örtüler almamış mıydım ben?
Dönüp oğlumun kesilmiş boynuna baktım ve yaptığım yanlışı fark ettim. O anda canavarın sesini duydum, artık cama vurmuyordu. Açık pencereden ayak sesleri geliyordu.

Gülmeden edemedim, evimin bahçesinde hiç ağaç olmadığını nasıl fark etmemiştim ben?

Ç.N:
Selam ^_^ Sadist admin geldi :D Leptopum hala gelmedi ama misafirliğe gittiğim yerde bilgisayarı görünce atladım üstüne o_O Öncelikle, biri beni izlerken çeviri yapmak gerçekten de sinir bozucuydu :D İkinci olarak hikayenin kısalığı için kusura bakmayın. Creepypasta sayfasındaki tonlarca hikayeyi okuyup,içlerinden seçip, Türkçe'ye çevirip sonra da kontrol edip hataları düzeltmem için yarım saatim vardı :3 
(Aslında hikayenin kısa görünme sebebi sayfa genişliğini-okumaya üşenmeyin diye- artırdığım için olabilir :D )
Bu arada Jeff the Killer'ı tatlı bulan tek kişi ben miyim? :D