Her Silence

Direksiyonu farklı yönlerde çeviriyor, gerektiğinde başka yönlere sapıyor. Gideceği yer için ormandan geçmesi gerekiyor. Kafası karışık, ama bu konuda değil.

Kafasını karıştıran, arka koltukta oturan kız kardeşinin neden bu kadar sessiz olduğu.

Saat tam 6:36'da, Emily'i arkadaşı Julia'nın evinden aldı. Arabadan çıkıp kapıyı çalmasına gerek kalmadığı için müteşekkirdi, kız çoktan bahçede onu bekliyordu. Onunla sohbet konusu açmayı denedi, "Julia ile nasıl vakit geçirdin?" "Eğlendiniz mi?" "Tavşanı iyileşmiş mi?" ama dediği her şey, sessizlikle karşılaştı.

Garipsiyor, endişeleniyor. O iyi mi?

Ama aynadan ona bakıp kızın ona baktığını- ya da daha net bir şekilde, gözlerinde açlığa benzer bir duyguyla boynuna baktığını gördüğünde huzursuz hissediyor.

"İyi misin, Em?" Cevap vermiyor. Ağzından tuhaf bir ses yükselmesiyle tekrar arkaya bakıyor, küçük kızın dudaklarını yaladığını görüyor. "Ne yapıyorsun?" Cevap yok.

Titrek bir nefes veriyor, sonra radyoya uzanıp bu tuhaf durumdan dikkatini uzaklaştırmak için müzik açıyor. Sonunda vardıklarında, arabayı durdurup park ediyor, kilidi açıp kapısını açıyor. Dönüp kıza bakıyor, ama hala arabada oturuyor, hareket etmiyor, gözleriyle onu takip ediyor.

"Hadi ama Emily, orada kalamazsın. Ne yapıyorsun ki?" hiçbir şey.
"Cidden, ne oluyor sana? Tek kelime etmedin." Kız yine ses çıkarmıyor, ama kapıyı açıp dışarı çıkıyor.

Hafif bir kafa karışıklığı ve rahatlama ile elini saçlarına götürüyor, daha sonra arkadan arabaya uzanıp bardaklıktaki telefonunu alıyor. Arabanın kapısını kapatırken telefonun kilit tuşuna basıyor, bir yandan önlerindeki eve yöneliyor, kız kardeşi arkasında onu takip ediyor.

Emily'den 2 cevapsız arama ve 12 okunmamış mesaj.

"Ne?" mırıldanıyor, sesinde şaşkınlık var. Düşünüyor, neden bana mesaj attı? Ne ara mesaj yazıyordu? Saat şimdi 7:13.

Huzursuz hissediyor. Sanki bir şey tam olarak yolunda gitmiyor, ama ne olduğunu bilmiyor. Anahtarı çıkarıp tokmağa yerleştiriyor, kapıyı açıyor ve içeri giriyor.

Arkasına baktığında Emily orada değil. Tek kaşını havaya kaldırıp çevresine bakınıyor.
"Emily? Nereye gittin?" onu göremiyor. "Em?" aniden Emily'nin gölgesi bahçeden geçiyor, onu takip ediyor. "Ne yapıyorsun? Sen-" ama duruyor.

Orada hiçkimse yok.

Evin yanındaki karanlık ormana baktığında göğsünden bir ürperme geçiyor. Ağaçların tam arkasında, ayakta duran birini görüyor. Kısa boylu, uzun saçları var, aynı Emily gibi. Neler oluyor? Aklını mı kaçırdı?

Belki de aklını kaçıran ta kendisi. Kıza yaklaştıkça omurgasından aşağıya ürpertiler yayılıyor. "Emily! Ne yapıyorsun?" Emily arkasını dönüp koşmaya başlıyor, görüş alanından çıkıyor. Bu hiç mantıklı değil, aslında ormandan çok korkar, özellikle de geceleri. Bir şeyler ters gitmediği sürece oraya gitmesinin imkanı yok.

Düşünmeden, ağaçların arasından geçiyor. Neler oluyor bilmiyor ama Emily'nin kendisini tehlikeye atmasına izin veremez. Telefonunun flaş ışığını açıp bir şeye takılmayı önlüyor, yolundaki otların üstünden geçiyor. "Emily!" sesleniyor. "Hemen buraya gel!" Bir dalın çıtırdadığını duyduğunda başını çeviriyor. "Hadi Emily! Eğer bu bir şakaysa hiç komik değil!" sessizlik büyüdükçe gerginlik seviyesi artıyor.

Aman tanrım, bu bir ayı mı? Yoksa bir panter mi? Flaş ışığını her yöne döndürüyor, bir şey görmeye çalışıyor, herhangi bir şey. Nefeslerinin hızlandığını hissedebiliyor. Emily iyi mi?

Çıtırtı. Başka bir dal.

Hayır, hayır, hayır, hayır, Onu burada yalnız bırakmayacak. Onu bulacak, denerken ölse bile.

Elindeki telefonun titremesi ile ekrana bakıyor. Emily'den bir yeni mesaj gelmiş, rahatlamış bir nefes veriyor. En azından hala hayatta. Mesajlarını açıp zorlukla soluyarak okumaya başlıyor.

Çatırtı. Bu kez yapraklardan, ve tam arkasından geliyor. Yavaşça dönüp gözlerini ona çevirdiğinde elleri titriyor. Kısık sesli bir hırıltı.

Bir çığlık...

Sessizlik.

Telefonu titreşiyor ve bedeni yerden yükseliyor.

6:34

Abi, hani beni alacaktın?

6:36

Mike.

Cevap ver bana.

6:37

Napıyorsun??

6:41

Aptal, cevap ver

6:43

Mike?

6:50

MIKE.

7:02

Annem de cevap vermiyor

7:05

LÜTFEN BİRİ ARTIK CEVAP VERSİN

7:11

HADİ AMA

7:14

SONSUZA DEK JULIA'LARDA KALAMAM

7:16

YAŞIYOR MUSUN MIKE

7:20

KONUŞ BENİMLE

7:34

Geliyorum


Ç/N : evet biliyorum, kısa bir cp. ama yakında sizi uzun çevirilerin beklediği haberini vermekten mutluluk duyuyorum. :3