A Very Special Christmas Supper

Kız arkadaşının ailesiyle ilk buluşman aşırı önemlidir. Belki senin de ailen olacaklardır. Eğlenceli ve büyüleyici olmalısın, ama yapay görünecek kadar fazla eğlenceli veya fazla büyüleyici olmamalısın.
Sahte ya da yalaka olmak istemezsin.

Mabel'ın ailesiyle buluşmak üzereyken, gergin hissetmeyi durduramıyordum. 25 yaşındaydım, birçok sevgilim olmuştu ama onun hayallerimin kadını olduğunu biliyordum. Güzel, başarılı ve tatlıydı, hayatımda tanıdığım en destekleyici ve cömert insandı. 2 yıldan biraz uzun bir süredir birlikteydik, ve onunlayken çok rahat hissediyordum. Her zaman birbirimize gerçekten olduğumuz gibi davranıyorduk.

Ebeveynleri, kız kardeşi ve ağabeyi başka bir ülkede yaşıyorlardı, bu yüzden daha önce görüşme şansımız olmamıştı. Birkaç kez Skype ve FaceTime üzerinden konuşmuştuk ve en azından benden hoşlanmamış gibi görünmüyorlardı, ama bilirsiniz, bu aynı şey değildi.

Noel Arifesinde ben vardığım zaman onlar çoktan Mabel'ın geniş, modern evine gelmişlerdi. Kendime ilk gelen ben olmadığım için lanet ettim ama kimse buna aldırış etmemiş gibi görünüyordu.

"Merhaba Jonah!" babası Richard, benim için kapıyı açtı, şevkle elimi sıktı ve bunun yeterli olmadığına karar vererek bana yarım bir şekilde sarıldı, sırtımı sıvazladı. "Tam bir iş adamı! Endişelenme, Mabel bize bugün çalışmak zorunda olduğunu söylemişti."

Sıcaklığı beni hem şok etmiş hem de rahatlatmıştı. Ellilerindeki (tahminimce) bir adam için inanılmaz derecede yakışıklıydı. Mabel gibi kestane rengi saçları vardı, uzun ve fitti.

Beni salondaki diğer aile üyelerine tanıttı.

"Martha, Bernie, Fred, bu meşhur Jonah. Yüz yüze çok daha iyi görünüyor, haksız mıyım?" sırtımı tekrar güçlü bir şekilde sıvazladı.

"Bu takım elbisenin içinde ne kadar iyi göründüğüne bir bak!" Martha, Mabel'ın annesi, beni gördüğüne çok memnun olmuştu. Yanaklarıma iki öpücük kondurdu. 35'ten bir gün bile daha yaşlı görünmüyordu, ve tıpkı kızı gibi, çok güzel kokuyordu.

Sıradaki kız kardeşiydi. Yaşı 15 civarındaydı, sarışındı ve beyaz renkli, mermer gibi yüzü annesine benziyordu. Bir gülümseme ile gözlerini devirdi, bu ebeveynlerinin abartılı davrandıklarını düşünüyor olmasına dair bir belirtiydi, ama sevecen bir şekilde, ve elini uzattı. "Memnun oldum, Jonah. Umarım bugün iyi vakit geçirirsin."

Sonuncusu Fred'ti. Hayatımda tanıdığım en yakışıklı adamlardan biriydi. Richard ve Martha bana iltifatlar etmişlerdi, ve fena görünmediğimi biliyordum, ama onunla karşılaştırıldığında, daha çok bir çöp torbasına benziyordum.

Uzun boylu ve güçlüydü, kolları da bacakları da. Pantolonu ve bluzu onda harika görünüyordu, üzerine bir Armani modeli gibi, mükemmel bir şekilde oturmuştu. Saçları parlak ve dişleri düzgündü. Bunu söylemekten utanmıyorum, eğer kadınlara ilgi duyuyor olmasaydım, ondan oldukça etkilenirdim.

Hiçbiri videolu görüşmelerde bu kadar iyi görünmüyordu, bunu ön kamera/webcam'ın kalitesine bağladım. Bu bana böylesine iltifatlar etmelerini de açıklıyordu - kamerada muhtemelen çok çirkin görünüyordum.

"Lütfen otur, çocuğum." Richard bana sandalyeyi gösterdi. "Mabel üstünü değiştirip az sonra burada olacak."

Beşimiz konuşarak harika zaman geçirdik, konular değişip yeni konular açılıyordu, birbirimizi iyice tanıyorduk. Her biri ilgi çekiciydi, ve dürüst olmak gerekirse, onların benim de ailem olmalarını sabırsızlıkla bekliyordum. Elbette kendi ailemi de seviyordum ama onlar çok... Normallerdi.

Onlarla sosyalleştiğim yaklaşık 20 dakikanın sonunda, Mabel merdivenlerden aşağı indi. Göz kamaştırıcıydı. Makyajı kusursuzdu, saçları yakut gibiydi, elbisesi rüzgar gibiydi, yüzü her zamankinden de tatlı ve güzeldi. Adeta dilim tutulmuştu, ve ailesiyle tanıştığım zaman bir dakika sonra onun ailedeki en az güzel kişi olduğunu düşündüğüm için pişman olmuştum.

Daha fazla bekleyemeyecektim. Dizlerimin üzerine çöktüm, sonra doğruldum ve, ona evlenme teklifi ettim.

Yüzüğü bir süredir cebimde taşıyordum, ailesiyle tanıştıktan kısa bir zaman sonrası için. Tamam, bu beklediğimden biraz hızlı olmuştu.

Odadaki herkesten sevinç çığlıkları yükseldi. Mabel vurgulayarak birkaç kez evet dedi ve bana sıkıca sarıldı. Birkaç saniye sonra, diğerleri de bu sarılmaya katıldı. Mükemmel aile ile, mükemmel bir Noel'di.

"Ailemiz tamamlandığı için çok mutluyum," Richard mutluluk gözyaşları ile yüzümü tuttu ve sol yanağımı öptü.

"Artık lütfen yemeğe başlayabilir miyiz?" Bernie, tipik bir genç gibi sabırsız bir şekilde, ama mutlu bir tonda sordu. "Önceden yediğim nefis lokmalar yeterli değildi."

"Tabi, tatlım. Jonah., haydi akşam yemeği masasına gidelim. Ana yemeği erkekler getirecek," Martha beni başka bir odaya yönlendirdi. Uzun masa muhteşem yemeklerle donatılmıştı.

Richard ve Fred akşam yemeği odasına devasa büyüklükte bir tabak ile girdiler, tabağın içinde fırınlanmış... insanla.

Gözlerimin beni yanılttığını düşündüm, ama başka hiçbir şey bu büyüklüğe ve şekle sahip olamazdı.

"Her zamanki gibi çok leziz görünüyor, abla!" Bernie şimdi daha mutluydu.

"Bu..." mırıldandım.

"Bir insan," Mabel cevapladı, sanki bu dünyadaki en doğal şeydi. Sanki sadece bir hindiydi. "Aslında pişince tadı güzel oluyor, fırında ısısını ayarlamayı biliyorsan tabi."

"Ve oğlum, o bu işi iyi biliyor!" Fred gülümseyerek ekledi, eti kesmeye başlarken. "Sezon da inanılmaz."

Daha ayrıntılı bir bakışla, vücudun genç bir erkeğe ait olduğunu fark ettim. Bernie açgözlülükle ilk ısırığını aldı, ve anında güzelliği ve gençliği, tuhaf bir şekilde, neredeyse dayanılmaz bir hal aldı. Sanki dünya dışı bir ışıkla parıldıyordu.

"Haydi, oğlum. Biz güzel, zengin, akıllı ve başarılıyız. Bu zamanda bunu kim bir ritüel olmadan elde edebilir ki?"

"Bunu sadece yılda bir kez yapıyoruz. Harika bir fayda maliyeti!" Martha belirtti, kendine patateslerle birlikte ayaklardan birini servis yaparken. Yemeğine baktığımı fark edince gülümseyerek açıkladı, "Kemikleri kemirmeyi seviyorum."

"Ve bakire bir kız olmasına da gerek yok. Bu çok sıkıcı ve eskimiş olurdu. Kişi genç ve güzel olduğu sürece, bunu yapabiliyoruz. Bu okulumdan bir çocuk, bir arkadaşıma zorla bir şeyler yapmaya çalışıyordu." Bernie açıkladı. "Pekala, ben görev başındayken olmaz!"

Tüm açıklamaları, bana tüm bu şeyin oldukça mantıklı olduğunu düşündürüyordu.

"Beni sevmiyor musun?" Mabel kirpiklerini kırpıştırdı, onu her şeyden daha çok sevdiğimi çok iyi bilerek. "Bizim gibi, neredeyse kusursuz olmak istemiyor musun?"

"Ritüeli birlikte yapan çiftlerin, daima birlikte olduklarını biliyoruz, oğlum," dedi Richard, sihirli bir göz kırpışıyla. "Ben ve Martha 40 yıldır birlikteyiz, garantili!"

Kararımı vermiştim, cevap vermedim. Sadece kendime bacaktan bir dilim kestim ve onlara katıldım.


Ç/N :
siz olsaydınız ne yapardınız? mükemmel eş ve aile için her yıl bir insan yer miydiniz?
şimdiden mutlu yıllar Creepypasta Türkçe ailesi. korkunç kalın. *-*