If You Find A Book Called "The Tale of Roly Poly", Don't Open It, Don't Read It!

Kitap özel olarak garip gözükmüyordu. Kapakta uğursuz görünen fotoğraflar yoktu. Dikkat çekici bir yazı yoktu. Sadece kırmızı düz kapakta altın harflerle "Roly Poly'nin Hikayesi" yazıyordu.
Bu kitabı Ginny kitap rafından çekene kadar hiç görmemiştim. Muhtemelen önceki sahiplerden kalmıştı. Bu semte daha geçen ay taşınmıştık.
Beni kitabı açtığımda Ginny çoktan yorganın altına süzülmüştü. Saat altıda uyuması gerekiyordu ve ona bir hikaye okuma sözü verdiysem saatlerce dil dökmeme gerek kalmıyordu. Aslında, neredeyse hiç gerek kalmadı. Prensesler onun yeni takıntısıydı bu yüzden, "Uyuyan Güzel", "Cinderella" gibi klasikleri çoktan okumuştuk. "Roly Poly'nin Hikayesi" normal listeden tamamen ayrıydı.
"Bunu istediğinden emin misin balkabağım?"
Ginny esnedi:
"Evet babacığım."
Omuz silktim ve okumaya başladım:

---

İki tane çocuk vardı,
Senin gibi iki çocuk,
Birisine Jack denirdi,
Diğerine Hugh.

---

Çocuklar odalarında oturuyordu,
Yapacak bir şey yoktu,
Çok sıkılmışlardı,
Sıradan bir bugaboo.*

---

Kitap, beyzbol temasıyla düzenlenmiş bir odada oturan iki çocuğun basit bir resmini içeriyordu.

---

Düşündüler ve düşündüler,
Ufladılar pufladılar,
Ta ki Hugh "Üf!" diyene kadar,
"Yeter, yeter!"

---

"Haydi bir oyun oynayalım!"
"Bu saçma sonu alt üst edeceğiz",
"Biliyorum!" dedi Jack,
"Bir arkadaşımı arayacağım."

---

İçten içe sıkıntıyla inledim ve Ginny'nin çabucak uyuyakalmasını istedim. Hikaye kesinlikle bir Dr. Seuss değildi.

---

Jack kitabı aldı,
Aşağıda yazanları okudu,
"Çık dışarı, çık dışarı,"
"Seni aptal palyaço."

---

Bir vızıltı ve tıkırtıyla,
Fışırtı ve patlamayla,
Roly Poly geldi,
Büyük bir cupla.

---

Çocukları gölgede bırakan koskocaman bir adam vardı. Adam normal bir palyaço gibi giyinmişti. Fırfırlı yaka, cafcaflı kırmızı dudaklarla beyaz bir makyaj.

---

"Nasılsınız? dedi palyaço, "Oynamaya geldim.",
"Sen mi?" dedi Hugh, "Oh kutsal Moly!",
"Korkma," dedi Jack kesin bir sesle,
"O sadece Roly Poly."

---

"Ne yapacağız?" dedi Hugh, bütün bir heyecanla,
Oyuncaklarını odasının büyük dağınıklığından çıkartırken.

---

Çeşitli isimlerde bir sürü oyun vardı,
Tüm teller ve megawattlar,
Bir şarkı söyleme makinesi, bir trambolin,
Hatta iki tane robot.

---

"Olmaz!" dedi palyaço,
"Bunlar olmaz!"
"Haydi biraz gerçek oyun oynayalım."
"Şu teknolojik vodoo'yu ekelim."

---

"Benimle gelin ve göreceksiniz"
"Evim oldukça büyüktür",
"İstediğiniz her şey bulunur,
“Topsy-Turvy şehrinde.”

---

İki çocuk başlarını salladı,
Kalpleri neşeyle doldu,
Palyaçonun elini tuttular,
Ve üç Mississippi'ye kadar saydılar!

---

Hugh ve Jack gözlerini kapattı,
Dünya fıldır fıldır dönerken,
Onlar sevinçle haykırdılar,
Yeni bir yer gözler önüne serilirken.

---

Palyaçonun evi oldukça görkemliydi,
Şekerlerle ve o tür şeylerle doluydu, eğlence asla bitmezdi,
Ebeveynler yok, ev işleri yok, yatma zamanı ve kurallar yok,
Eski okullardan korkunç ödevler yok.

---

Çocuklar oynadı ve oynadı, hepsi mutlu oldu,
Ta ki palyaçonun üzüldüğü uğursuz güne kadar.

---

"Sorun ne Roly Poly?"
"Yapabileceğimiz bir şeyler var mı?"
Çocuklar sordu ve sordu,
Ama endişeleri gittikçe büyüdü.

---

"Oh, canım," mırıldandı palyaço,
"Çok özür dilerim",
"Sadece çok açım",
Ve onun büyük midesi gürledi.

---

"Cips mi istersin yoksa yapışkan kremalı pastayı mı, yoksa çikolatayı mı?"
"Tüm sosislilere, dondurmalara ve milkshakeler bizde var."

---

Ama palyaço kafasını salladı,
Midesi acıdığı için,
Sonra küçük Hugh'u tuttu,
"Sen çok iyi bir yemek olursun!

---

Bir dahaki sayfanın içindeki şeyleri görünce midem bulandı. Hemen kitabı kapattım.
"Haydi artık uyuyalım prenses."
Ginny bana karşı gelmeye çalıştı ama göz kapakları uykudan dolayı ağırlaşmıştı bile.
"Çocuğa ne oldu, babacığım?"
"Sana yarın söylerim."
Ginny'nin alnını öptüm ve ışıkları kapattım.
Aşağı gittim ve kitabı tekrardan açmadan önce kendime bir bardak şarap doldurdum. Kapattığım sayfada korkunç çizimler yer alıyordu. Palyaço çocuklardan birisinin kafasını üstten yakalamıştı ve solundan ısırmıştı. Yakuta boyanmış dudaklarından kanlar damlarken dişleriyle pembe insan etini parçalıyordu. Çocuğun gözleri kapalıydı, gözyaşlarının aktığı yüzü acı çeken bir ifadeyle donmuştu. Hastalıklı bir merakla, okumaya devam ettim:

---

Roly Poly çocuğu havada yakaladı,
Büyük bir ısırık aldı-- küçük Hugh çok yumuşaktı.

---

Gıcırdattı, kemirdi; çiğnedi, höpürdetti,
Ve geriye hiçbir şey kalmadığında, palyaço mutlulukla geğirdi.

---

Etrafa baktı, ama Jack'ten iz yoktu,
Çocuk kaçtı, takip başladı.

---

Etrafa çarptı, vurdu, koştu ve koştu,
Roly Poly sadece kıkırdadı: "Geri dön genç adam!"
"Bu yer çok büyük, doğrusu, tamamen dağılmış!"
"Çıkmanın bir yolu yok, hem de hiç."

---

Palyaço oldukça haklıydı, Jack elinden geldiğini denemek için,
Çıkışa doğru koştu, ama görünüşte hiçbir çıkış yoktu.

---

Çocuk yoruldu, nefesi tekledi,
Roly Poly onu yakaladı, sesi neşeliydi:

---

"Çoğundan daha sertsin- seni, pişireceğim",
Ve çocuğu eski bir et kancasına astı.

---

Çocuk çığlık attı ve bağırdı, "seni büyük, şişman yalancı!"
Palyaço dudaklarını yaladı ve büyük ateşi yaktı.

---

Son sayfaya çevirdim. Çocuk büyük ateşin üstünde sallanıyordu. Çocuğun bulunduğu kısmı alevler yalayıp geçerken vücudunun bazı parçaları kararmış, bazıları çatlamıştı. Palyaço ateşi elindeki çubukla dürtüyordu. Diğer eli ise, palyaço iki uzun sivri dişiyle manyakça gülümserken okuyucuya el sallıyordu.

---

Palyaço çok mutluydu, bu tatlı et bir ikramdı,
Çok yaşa şef—Afiyet olsun!

---

Kitap burada bitiyordu. Garip bir hissin boğazımdan yükseldiğini hissettim. Birisi nasıl böyle bir şey yazardı? Muhtemelen kötü şöhret arayan umutsuz bir yazarın tekidir. Ne olursa olsun, ağzımda iğrenç bir tat bırakmıştı. Şarabımı bitirdim ve kitabı çöpe attım.

---

Diğer sabah erken kalktım ve kapının önündeki gazeteyi aldım. Pazardı, ama hiçbir zaman uyumayı sevmemişimdir. Kendime bir bardak kahve doldurdum ve tezgahtaki gazetenin manşetine baktım. Kalbim dondu:
"Bölgedeki Çocukların Kayboluşunun Beşinci Yıldönümü"
"Yüzlerce kişi Hugh ve Jack Healy'nin kayboluşunu anmak için bir törene katıldılar."
"Altı ve sekiz yaşındaki kardeşler 7 Ocak, 2012'de evlerinden kaçırıldı. Polisler bu hafta sonu onlarla alakalı yeni bilgileri bildirdi [hikaye üçüncü sayfadan devam ediyor]."
Dışarıya koştum ve kitabın kapağını çöpten çıkarttım. Belki de bu kitabı yazan kişi çocukların kayboluşuyla alakalı bir şey biliyordur? En sonunda, bu hastalıklı şeyi polislere bildirmeliydim. Olanları gördüğümde midem altüst oldu. Kitap gitmişti.
Baş gösteren bir panik göğsümde gezinirken Ginny'nin odasına koştum. Boş yataktaki buruşuk örtülerin üstünde sadece bir sayfa vardı:

---

Ginny iyi bir kitap seçti,
Heyecanlandırmak için doğru bir hikaye,
Ama baba beğenmedi,
Onun eski olduğunu düşündü.

---

Tam da zafer anında okumayı bıraktı,
"Oh hayır, bu senin için uygunsuz!"
Palyaço bunu hiç beğenmedi,
Hem de hiç.

---

Böylece Roly Poly çok zayıf olan kıza,
Ginny'ye dedi ki:
"Haydi eğlenelim!"
"Şu yaşlı avanağa göstereceğiz!"

---

Ve şimdi Ginny oynuyor,
Topsy-Turvy şehrinde,
Her şey şeker ve baharatla dolu,
Ve her şey kız işi.

---

Ve prenses saltanatı tutarken,
Satenden elbiselerinden,
Palyaço basitçe gülümsedi,
"Şişmanlayacak, evet yapacak."

---

Ginny kaybolalı bir hafta oluyor. Sayfayı polislere verdim ama onlar da benim kadar şaşırdı. Kitabın her korkunç dizesi kafama kazındı. Uyuyamıyorum. Yemek yiyemiyorum. Bu yazıyı hem uyarı hem de derdimi paylaşmak için yazıyorum. Eğer kitabı bulursanız, açmayın, okumayın. Polisi arayın. Bir çocuğun hayatı buna bağlı olabilir.

*: Bugaboo, bir bebek arabası markası.